“We hebben met z’n vijven een nieuwe balans gevonden”
“We hebben met z’n vijven een nieuwe balans gevonden”. In september 2021 kwam Zyara bij het gezin Rodenburg in Hilversum. Moeder Laura en vader Stijn kijken twee maanden later terug op de eerste tijd als pleeggezin. Ondanks hun ruime ervaring met pleegzorg – zowel in hun volwassen leven als in hun eigen jeugd –is niet alles van tevoren te voorzien. “Pleegouder zijn vraagt om flexibiliteit. Ineens hebben we een puber in huis!”
Laura en Stijn hebben dan twee biologische zoons, van 8 en 10 jaar. Het gezin bood in het verleden al eens tijdelijke weekendpleegzorg. Laura: “We dachten dat dat – met twee jonge kinderen en beiden een drukke baan – het maximale was wat we konden bieden. Veel pleegkinderen die een plekje zoeken, zijn jong en hebben logischerwijs veel aandacht nodig. Bij ons zouden jonge kinderen twee dagen per week naar de opvang moeten, en dat is niet wat wij verstaan onder optimaal aandacht geven.” Het stel had deze gedachtegang al eens gedeeld met Youké en dus werd vrij snel aan hen gedacht toen er een plek nodig was voor Zyara, zestien jaar oud en al heel zelfstandig. Laura en Stijn werden gebeld en reageerden positief.
Liefde, structuur en veiligheid
Al voordat ze aan weekendpleegzorg begonnen, volgde Laura en Stijn een training bij Youké. Samen met andere aanstaande pleegouders kregen ze tips en hoorden ze ervaringsverhalen van bestaande pleegouders. Laura: “Een soort stoomcursus over hoe je een kind opvangt, wat het betekent en wat erbij komt kijken. Dat was helpend, ook toen we kennismaakten met Zyara.” Stijn en Laura hebben ook vanuit hun eigen jeugd ervaring met pleegzorg; ze groeiden allebei op met pleegkinderen in het gezin. Hun belangrijkste drijfveer om dezelfde weg in te slaan als hun ouders deden? “We gunnen het ieder kind om in een veilig, stabiel en warm gezin op te groeien in plaats van in een opvangsituatie of in een ontwricht gezin,” legt Laura uit. Stijn vult aan: “Zyara is als kind uit huis geplaatst en bracht haar jeugd door op verschillende plekken. Ze is beter af in een gezin dat haar toekomst en perspectief biedt. Bij ons vindt ze structuur, liefde en een basis waar ze altijd op kan terugvallen.” Bovendien zagen Stijn en Laura dat hun eigen kinderen weinig uitdagingen veroorzaakten. Stijn: “Ons gezin is op de rit, alles loopt lekker. Er was duidelijk ruimte voor nog een kind.”
Loslaten
De eigen ervaring met pleegzorg maakte dat Stijn en Laura enigszins wisten waar ze aan begonnen. “Toch is het een heel andere ervaring om een pleegbroertje of -zusje te hebben dan om zelf aan het roer te staan van een gezin met een pleegkind,” weet Stijn. “En hoe goed we ook voorbereid werden, er zijn natuurlijk altijd dingen die je simpelweg overvallen. Een pleegkind neemt zijn of haar eigen normen en waarden mee – en bovendien vaak een grote rugzak. Je moet echt even met elkaar uitzoeken waar de nieuwe balans ligt.” Laura: “En je moet soms ook dingen loslaten. Waar we bijvoorbeeld ook aan moeten wennen is dat Zyara niet altijd drie keer per dag eet. Zyara slaat het ontbijt wel eens over en soms de lunch ook. Bij onze eigen kinderen zitten we daar strakker op, bij Zyara laten we dat iets meer gaan. Natuurlijk stellen we grenzen maar we proberen haar ook niet teveel te vermoeien met onze normen en waarden.” Stijn: “Onze jongens zijn opgegroeid met onze regels, dat is een natuurlijk proces. Zyara komt er ineens middenin. We kunnen niet van haar verwachten dat ze dingen die ze al zestien jaar op een bepaalde manier doet, ineens gaat aanpassen.”
Leeftijdsverschil gewenst
Het leeftijdsverschil tussen de biologisch kinderen en Zyara is groot. En dat heeft zo zijn voordelen. Stijn: “De jongens hebben vaak niet eens door als Zyara dingen wel mag of anders doet. De interesses liggen zo uiteen, dat meten met twee maten weinig protest oplevert.” Laura: “We zijn blij met het leeftijdsverschil. Sterker nog: het was een uitdrukkelijke wens en ik zou het iedereen adviseren. Je hebt minder kans op jaloezie. En we hebben niet gekozen voor pleegkinderen omdat we een speelmaatje voor onze zoons zochten. Alhoewel ik tot mijn plezier wel merk dat Zyara het heel leuk vindt om te tuttelen met haar kleine broertjes.”
Puber in andere bubbel
Als pleegouder word je soms flink op de proef gesteld, weten Stijn en Laura. Stijn: “Ineens hebben we een puber in huis. En ook nog eens een puber met een hele andere achtergrond. Die in een heel andere bubbel zit, met vrienden en school en alles wat ze meegemaakt heeft. Dat vraagt om incasseringsvermogen. En soms moet je even bijschakelen. Hoe zit het ook alweer met de leeftijdsgrens voor alcohol? Met onze eigen kinderen waren we nog lang niet in die fase maar door Zyara moeten we hier ineens stelling in nemen.”
Je taak volbrengen
Als pleegouder moet je van tevoren proberen zo goed mogelijk in te schatten of je je taak kunt volbrengen, vindt Stijn. Een pleegzorgtraject niet afmaken, is voor een kind de zoveelste afwijzing. “Het is niet zomaar een avontuur waarbij je gaandeweg ziet of het iets voor je is. Verder moet je flexibel zijn en moet je je ook voorbereiden op teleurstellingen.”
Fijne bevestiging
De juiste begeleiding helpt je zeker op weg, vindt het stel. Laura: “Niet alleen de trainingen van Youké maar ook de persoonlijke begeleiding van Cindy is super. Ze kent Zyara langer dan wij. We bellen haar regelmatig om even te toetsen of we het juiste doen. Of als we even tegen iets aan lopen. Haar bevestiging is heel fijn en sterkt ons. We staan er niet alleen voor!”
Geen walk in the park
Laura: “Ik ben heel blij dat Zyara er is. De jongens reageren ook heel goed. Ze hebben er een grote zus bij. Het was in het begin even wennen voor ze; Zyara gaat grotendeels haar eigen gang en dat is nieuw voor ze. ‘Is Zyara er?’. ‘Eet ze vanavond hier?’. Maar intussen is het gewoon een onvoldongen feit dat ze bij ons woont. Gisteren vierden we Sinterklaas en ik zag haar stralen bij alle gezelligheid. Ze past er heel goed bij. En ik ben trots op haar. Zo regelde ze laatst zelf een baantje bij de AH.” Stijn: “Het is eigenlijk precies zoals we verwachtten: geen walk in the park maar zeker heel mooi.”
De kleine dingen
Stijn en Laura raden niet zomaar iedereen aan om pleegouder te worden. “Natuurlijk: er zijn te weinig pleeggezinnen en te veel kinderen die een veilige plek zoeken. Maar je moet het alléén doen met de juiste motivatie. Je moet het primair doen voor het kind en niet voor jezelf. Ik zie te vaak mensen die zingeving zoeken en dan denken aan pleegzorg. Dat vind ik niet de juiste drijfveer.” Voor wie er wel aan begint, hebben Stijn en Laura nog wat tips. Laura: “Verwacht niet dat je pleegkind je dankbaar is. Voor een kind is het gewoon een recht dat het twee stabiele opvoeders heeft. Start eens met weekendpleegzorg om te proeven hoe het is. En heb vooral niet te veel verwachtingen; het succes van je pleegouderschap zit ‘m vaak in de kleine dingen.”