Het verhaal van Lydia de Kort
Lydia en haar man Lennart hebben het tijdens hun eerste serieuze gesprek over pleegkinderen en adoptie. Op dat moment weten zij nog niet dat het leven en de dood ze in zullen halen voordat het zover is. Dit is het verhaal van Lydia, opgegroeid in een pleeggezin en het geluk dat dit haar heeft gebracht.
Wegens omstandigheden werd Lydia op 5-jarige leeftijd uit huis geplaatst. Na een jaar in een crisisplaatsing kwam zij terecht in het warme, doch strenge pleeggezin van Hannie en Chris. Ze vond het fijn bij hen en was bang om weggestuurd te worden. Hierdoor vertoonde ze sociaal wenselijk gedrag, niet ongewoon voor pleegkinderen. Haar pleegouders merkten dit op en zorgden dat zij de juiste ondersteuning kreeg om van dit gedrag af te komen. De twee oudere zoons uit het gezin moesten wel even wennen aan hun nieuwe kleine zusje. Maar onder andere door de vele activiteiten die als gezin werden ondernomen is de band zeer sterk geworden. Stilzitten deden ze amper. Hannie kookte graag, Hollandse pot kwam met een twist op tafel, iets waar Lydia op volwassen leeftijd nog steeds naar uitkeek. Naast de gedeelde passie voor koken ging Lydia vaak samen met haar pleegmoeder wandelen en op wandelvakantie. Gesprekken tijdens lange wandelingen zullen later in haar leven weer terugkomen.
Volwassen worden
Tijdens haar tijd in het pleeggezin had Lydia nog af en toe contact met haar biologische moeder, bijvoorbeeld op verjaardagen. Helaas liep dat contact niet altijd even goed. Toen Lydia ouder werd nam het contact met moeder af. Lydia had ook een halfzusje. Ondanks dat Lydia niet is opgegroeid met haar halfzusje, kwam zij soms logeren toen Lydia op kamers ging wonen. Het contact was in het begin af en toe lastig. Maar naar mate ze ouder werden en elkaar vaker zagen groeide hun band. Bij het afscheid nemen noemde Lydia de band met haar halfzusje goed. Ook het contact met haar moeder was in de laatste vijf jaar van haar leven verbeterd.
Het pad van de liefde
Lydia heeft 12 jaar in het pleeggezin van Hannie en Chris gewoond. Totdat ze ging studeren en uiteindelijk in Amsterdam ging wonen. In haar tijd in Amsterdam leerde ze Lennart kennen, de jongen die uiteindelijk haar man werd. Het eerste serieuze gesprek in de kroeg ging over adoptie en pleegzorg. Lennart was verbaasd dat de meeste mensen alleen hun eigen kinderen willen opvoeden, terwijl er zo veel kinderen in de wereld zijn die niet bij hun eigen ouders kunnen blijven wonen. Hij wist op dat moment niet dat Lydia een pleegkind was. Zij haakte aan op het onderwerp, omdat zij met zo veel liefde groot gebracht was in het pleeggezin. Na dit gesprek volgden vele dates en uiteindelijk een huwelijk.
Lange wandelingen
Vanuit het pleeggezin meegekregen, maakten Lydia en Lennart vaak lange wandelingen. Adoptie en pleegkinderen waren onderwerpen die vaak werden besproken. Voor Lennart vanuit het idee dat als iedereen kinderen ter wereld brengt, de wereld overbevolkt raakt. Dat maakt de wereld een minder mooie plek voor iedereen, dus waarom kies je niet voor het opvoeden van een kind van een ander. Lydia vond dat ook, maar voor haar speelde ook mee dat zij een hele fijne jeugd heeft gehad door pleegzorg. Zij wilde die liefde graag op dezelfde manier aan iemand anders geven. Samen besloten ze dat hun huis ook een veilige, stabiele omgeving moest worden voor een kind dat anders gewend is. Het onderwerp adoptie bleef toch ook spelen. Omdat bij pleegzorg kinderen teruggaan naar het biologische gezin als de situatie dat toelaat. Lennart was bang dat een kerst zonder (pleeg)kinderen eenzaam kon worden. Uiteindelijk hadden ze volledig voor pleegzorg gekozen. Ze zouden beginnen met weekendpleegzorg en kijken hoe het zou lopen. Helaas is het uiteindelijk nooit zover gekomen omdat Lydia op 29-jarige leeftijd ziek werd. Ze was wel opzoek naar andere manieren om zich nog in te zetten voor pleegzorg. In de laatste maanden van haar leven was Lydia druk met het plannen van haar bruiloft met Lennart. Samen hebben zij de mooiste dag van hun leven kunnen beleven.
De wens blijft
Youké is gevraagd om bij de uitvaart van Lydia pleegzorgfolders te verzorgen. Het was Lydia’s laatste wens dat iedereen uit haar vriendenkring kennis zou maken met pleegzorg en in ieder geval zou nadenken wat zij voor een kind van een ander kunnen betekenen. Ondanks dat Lydia er niet meer is zal Lennart de gezamenlijke wens om een warm pleeggezin te worden voortzetten. Omdat zijn Lydia nooit zo mooi zou zijn geworden zonder de warmte en liefde van het pleeggezin van Hannie en Chris.
In liefdevolle herinnering aan Lydia de Kort, dertig jaar geworden.
Geschreven voor Nina Petzoldt, communicatieadviseur